راه رسیدن به خود
چشم از کوچه ی یاری بردار
و فراموش کن این کهنه خیال
نور فانوس رفیقی که تو را دریابد
دست یاری که بکوبد در را
پرده ازپنجره ها برگیرد
قفل را بگشاید
کوله بارت بردار
دست تنهایی خود را تو بگیر
و از آینه بپرس
منزل روشن خورشید کجاست
شوق دریا اگر هست روان باید بود
ور نه در حسرت همراهی رودی به زمین خواهی شد
مقصد از شوق رسیدن خالیست
راه سرشار امید
و بدان کین امروز
منتظر فردایی است
که تو دیروز در امید وصالش بودی
بهترین لحظه ی راهی شدنت اکنون است
لحظه را دریابیم
و از آغاز چنان رسمی بود
و سرانجام چنان خواهد شد
<شاهبداغی>
سلامی به گرمی نان و تنور