مطمئنم واسه ی همه ی شما لحظات سختی بوده واسه ما اینقدر ناراحت کننده بود که مجبور شدیم ساعت 2و30 شب بریم جایی که شاید بهترین و تلخ ترین خاطره ی دانشگاه اومدنمونو اونجا داشتیم واقعاٌ سخت بود.

خیلی جالب بود فقط ما نبودیم که نصفه شبی هوای مرور خاطرات به سرمون بزنه و بیرون باشیم.چندتا ازبچه ها رو هم سر راه دیدیم که اونا هم همون حال ما رو داشتندو این بهانه ای شد واسه یکی از آخرین عکس های دوران دانشجویی..

دلمون واسه همه ی بچه ها تنگ میشه خیلی دوستون داریم موفق باشید.همدیگرو فراموش نکنیم.

عکاس: دوست خوبمون آقای عارفی