خداحافظی
همیشه خوب خداحافظی كنید!
گاهی همه چیز آن‌قدر سریع اتفاق می‌افتد
كه فرصتی برای یك خداحافظی خوب پیدا نمی‌كنید !
گاهی جای خالی یک خداحافظی خوب،
تا ابد درد می‌كند.
پ ن:
متاسفانه ما انقدر با عجله رفتیم که نشد از تک تکتون خداحافظی کنم.
چون باید بر میگشتیم کرمانشاه و به شب برخورد می کردیم.
فقط اومدم اینجا بگم اگه بدی ای خواسته یا ناخواسته به هر کدومتون کردم حلالم کنید.
دانشگاه ملایرم با همه ی سختی ها و خوشی ها و خاطراتش گذشت.
توی راه برگشت به کرمانشاه بغض گلومو گرفته بود.
اون روزی که پدر و مادرم و عمه ام منو توی خوابگاه یاس جا گذاشتند تا فصل جدیدی از زندگیمو شروع کنم هیچوقت هیچوقت فکر نمیکردم روز جداشدنم از ملایر و دانشگاه و... اینقدر دلم بگیره که دکمه های لعنتی این کیبوردم نتونم ببینم و اشکام سرازیر بشن.واسه همین بود که مهر ماه ۸۷ اونقدر گریه کردم.
این فصل از زندگیمونم گذشت...
امیدوارم فصل های جدیدتر زندگی همتون سرشار از آرامش باشه...
یه پیشنهاد:به تعداد تک تک بچه های کلاس توی وبلاگ اکانت درست کنین.
حداقل ماهی یکبار بیاین اینجا و واسه بقیه بگید دارید چیکار می کنید و روزهاتون بدون کامپیوتر ۸۷ چطور رقم میخوره توی این کره ی خاکی...
بیاین سر نمازامون واسه هم دعا کنیم این بهترین یادیه که میشه از دوستان کرد...
و یک تشکر ویژه از خانوم مومنی و خانوم عبدلمالکی دارم که با اس ام اساشون باعث شدن بفهمم همه مثل خودم دلشون گرفته و تنها نیستم...
فعلا
سلامی به گرمی نان و تنور